آزادکوه ( 1401/3/13،14 )
سرپرست: عرفان خوشدل
راهنما و جلودار: مریم تمدن
عقب دار: جواد خلیلی
همنوردان: مریم سلمانی. مهدیه شهسواری پور. مریم تمدن. سمیرا عالی.
ایلیا محسن پور. مهرشاد بروجردی. یاسر دهقانی ( از گروه چکاد ). کیارش عابدینی. جواد خلیلی. امید امجدی. پیام فرح نوری. بهروز رسولی. آرمان حسینی. عرفان خوشدل
کل مسیر صعود و فرود: حدود 17 کیلومتر
آزاد کوه یا " شاهزاده گردن کج " سومین قله مرتفع البرز مرکزی ( 4355 متر ) بعد از دماوند و خلنو می باشد. این قله زیبا دارای چهار مسیر صعود می باشد که رایج ترین و کوتاهترین مسیر صعود مسیر شمال شرقی و از روستای کلاک بالا می باشد.
مسیر جنوب غربی طولانی ترین مسیر است که از روستای وارنگه رود آغاز می شود.
مسیر شمالی از روستای نسن ( nesen ) و مسیر شرقی از روستای ناحیه. هیچ پناهگاهی در هیچ یک از این مسیر ها موجود نمی باشد.
بامداد جمعه در ساعت 12:20 نیمه شب از انزلی با مینی بوس آقای بهره ور ( راننده خوب و منظم صعود های خارج استان گروه ) خارج شدیم. ساعت 8:15 به یوش رسیدیم. قرار شد پس از بازدید از موزه نیما یوشیج دوباره به کلاک برگردیم.
موزه نیما بسیار دیدنی و زیبا بود. خانه ای بس زیبا با در و پنجره های متعدد. اصالت و شکوه بود که در آنجا نمایان بود. پس از بازدید و گرفتن عکس یادگاری سوار مینی بوس شده و راهی کلاک شدیم.
* آرامگاه آقای سیروس طاهباز که اهل انزلی بودند و نیز محقق و گردآوری کننده آثار نیما به وصیت خود ایشان در حیاط موزه نیما یوشیج قرار دارد
در ساعت 10:40 صبح جمعه در کلاک به ارتفاع تقریبی 2650 متر بودیم. پس از پیاده شدن و آماده کردن کوله ها و صحبت های سرپرست در ساعت 11:00 و زیر آفتاب داغ خرداد به راه افتادیم. مسیر دارای چشمه های روان زیادی است که البته آب برای نوشیدن را باید با خود داشته باشید.
پس از گذر از پاکوب های دشت و مسیر بسیار زیبای این قله به محل کمپ در کنار رودخانه و صخره های آن در ساعت 14:50 در ارتفاع 3325 متری رسیدیم. ( معمولا این مکان را اکثر گروه ها برای کمپ انتخاب می کنند ) چون زمان خوبی رسیده بودیم ، گروهی غیر ما آنجا کمپ نکرده بود. چادر ها را بر پا کرده و برای استراحت و شروع صعود در روز شنبه آماده شدیم.
در ساعت 5:00 صبح شنبه 14 خرداد طبق دستور سرپرست همه بیرون چادر آماده بودیم.
مسیر را از روی برف یخ زده بر پاکوب در بالای کمپ آغاز کردیم. شیبی تند را آرام آرام بالا می رفتیم. کم کم خورشید هم در حال طلوع بود و قله با شکوه دماوند در پشت سر ما خودنمایی می کرد.
در ساعت 7:00 به گردنه چورن رسیدیم. در اینجا نیز می توان چادر ها را برپا کرد. ولی خوب باید روز اول و روز صعود به قله در برگشت با کوله های سنگین تر حرکت کرد. پس از ده دقیقه استراحت به راه افتادیم. شیب تند و مسیر شن اسکی و سنگریزه دار بعد از گردنه چورن سخت ترین قسمت صعود می باشد.
البته مناظر زیبای اطراف و رشته کوه های در هم تنیده برفی این سختی را برایمان آسان و زیبا کرده بود. مسیر تا دور دست کوه بود کوه ... دشت های فراخ بود و سبز ... بهشتی بود بر زمین در این گوشه از البرز مرکزی .
سرانجام در ساعت 9:45 بر بلندای آزاد کوه ایستادیم.
گروه هایی از همدان ، زنجان و تهران نیز حضور داشتند. پس از گرفتن عکس و خواندن سرود خوشه چین و استراحت گروه در ساعت 11:00 به سمت پایین حرکت کردیم.
ساعت 11:55 به گردنه چورن رسیدیم و در آنجا آقای رسولی در مورد تخمین فاصله با دست و جهت یابی با ساعت مچی نکاتی را آموزش دادند که بسیار مورد توجه همنوردان واقع شد.
ساعت 13:00 به محل چادر هایمان رسیدیم. پس از صرف ناهار و جمع کردن چادر ها و آماده شدن همنوردان در ساعت 14:30 به راه افتادیم.
در ساعت 16:45 به کلاک و مینی بوس آقای بهره ور رسیدیم. پس از شستن دست و رو و آماده شدن برای حرکت در ساعت 5:30 به راه افتادیم. حدود ساعت 6:40 پل زنگوله بودیم. گویا جاده را یک طرفه کرده بودند و ما نمی توانستیم برگردیم. باید منتظر می ماندیم و معلوم هم نبود که این یک طرفه بودن مسیر تا چه زمانی ادامه داشته باشد.
خلاصه شام را در سیاه بیشه در کنار مینی بوس با کمک همنوردان و آقای بهره ور گرامی که زحمت آماده کردن را کشیده بودند ، صرف کردیم. حالا باید در انتظار باز شدن جاده می نشستیم.
خلاصه پس از حدود 6 الی 7 ساعت انتظار در ساعت 1:20 بامداد یکشنبه اجازه عبور داده شد و ما در ساعت 6:30 صبح یکشنبه به انزلی رسیدیم.
و این معطل شدن در بر گشت هم خاطره ای می ماند برای آینده.
تشکر و سپاس ویژه از آقای بهره ور ، راننده با اخلاق ما و نیز سپاس از آقای عرفان خوشدل بابت سرپرستی خوبشون در این صعود زیبا.
شاد و سلامت باشید
عالی